29 czerwca – Uroczystość Świętych Piotra i Pawła, Apostołów

Święci apostołowie Piotr i Paweł ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie w latach 64-67, podczas prześladowania chrześcijan za czasów Nerona.

Piotr i Paweł, „obdarzeni różnymi darami, zbudowali jeden Kościół Chrystusa„.

Św. Piotr początkowo nosił imię Szymon. To Jezus zmienił mu imię, które oznacza tyle, co Skała, Opoka. Pochodził z Betsaidy, był bratem św. Andrzeja Apostoła. Chrystus od samego początku wyróżniał go spośród grona Apostołów: Piotr był jednym ze świadków wskrzeszenia córki Jaira, przemienienia na górze Tabor i agonii w ogrodzie Getsemani. Jezus uratował go, gdy tonął w Jeziorze Genezaret, od niego rozpoczął umywanie nóg Apostołów podczas Ostatniej Wieczerzy. Przed pojmaniem Piotr gorąco zapewniał Chrystusa, że kocha Go tak bardzo, że gotów jest za Niego umrzeć. Jezus zapowiedział mu jednak, że Go zdradzi – i tak się stało. Piotr przeżył wtedy wielką przemianę. Dlatego Chrystus powierzył mu władzę nad swoją Owczarnią, czyniąc go pierwszym papieżem Kościoła. O jego działalności czytamy m.in. w Dziejach Apostolskich. Zginął śmiercią męczeńską w Rzymie. Pozostawił po sobie dwa Listy, pisane w latach 63 i 64.

W tym samym dniu Kościół wspomina także św. Pawła Apostoła, podkreślając w ten sposób, że obaj Apostołowie ponieśli śmierć tego samego dnia i byli współzałożycielami gminy w Rzymie. Paweł pochodził z Tarsu. Przez długi czas był wielkim prześladowcą chrześcijan, uważał ich za zdrajców (asystował m.in. przy ukamienowaniu św. Szczepana). W czasie jednej z jego wypraw pod Damaszkiem objawił mu się Chrystus. To wywołało w nim głębokie nawrócenie. Od tej pory stał się najżarliwszym głosicielem Chrystusowej Ewangelii. Dołączył do grona dwunastu Apostołów. Dobrą Nowinę zaniósł bardzo daleko, przemierzając tysiące kilometrów. Był m.in. w Syrii, Grecji, Macedonii, Italii. Podczas tych podróży wielokrotnie był więziony. Zginął ścięty mieczem w roku 67. Pozostawił po sobie 13 Listów Apostolskich.