Sanktuarium w Jodłówce

20 marca – Uroczystość Św. Józefa, oblubieńca NMP

Józef pochodził z rodu króla Dawida. Mimo wysokiego pochodzenia nie posiadał żadnego majątku. Na życie zarabiał stolarstwem i pracą jako cieśla.

Zaręczony z Maryją, Józef stanął przed tajemnicą cudownego poczęcia. Nie był według ciała ojcem Chrystusa. Był nim jednak według prawa żydowskiego. Chociaż więc Maryja porodziła Pana Jezusa dziewiczo, to jednak otoczenie uważało Józefa za ojca Pana Jezusa.

Kiedy Józef dowiedział się, że Maryja oczekuje dziecka, postanowił dyskretnie usunąć się z życia Maryi, by nie narazić Jej na zhańbienie i obmowy. Wprowadzony jednak przez anioła w tajemnicę, wziął Maryję do siebie, do domu. Według dekretu o spisie ludności, udał się z Nią do Betlejem, gdzie urodził się Jezus. Po nadaniu Dziecku imienia i przedstawieniu Go w świątyni, w obliczu zagrożenia uciekł z rodziną do Egiptu. Po śmierci Heroda wrócili do Nazaretu. Po raz ostatni Józef pojawia się podczas pielgrzymki z dwunastoletnim Jezusem do Jerozolimy. Przy wystąpieniu Jezusa w roli Nauczyciela nie ma już żadnej wzmianki o Józefie. Prawdopodobnie wtedy już nie żył.

Wszechmogący Boże, Ty powierzyłeś młodość naszego Zbawiciela wiernej straży świętego Józefa, spraw za jego wstawiennictwem, aby Twój Kościół nieustannie się troszczył o zbawienie świata. 

25 marca – Uroczystość Zwiastowania Pańskiego

Uroczystość Zwiastowania przypomina niezwylke istotntny moment historii zbawienia. Archanioł Gabriel przyszedł do Maryi, by Jej ogłosić, że w Niej spełnią się obietnice proroków, a Syn, którego pocznie w cudowny i dziewiczy sposób za sprawą Ducha Świętego, będzie Synem Boga.

Świętowanie Zwiastowania pojawiło się w Kościele Wschodnim w V wieku. Na Zachodzie – od czasów papieża św. Grzegorza Wielkiego. W swoich początkach uroczystość ta miała wysoką rangę, gdyż była uważana za święto Pańskie. Akcentowano nie tylko moment zwiastowania, lecz także wcielenia się Chrystusa Pana, czyli pierwszy akt Jego przyjścia na ziemię i rozpoczęcia dzieła naszego zbawienia. Tak jest i dotąd. Z czasem lud nadał temu świętu charakter maryjny, pierwszą osobą czyniąc Maryję jako „błogosławioną między niewiastami”, wybraną w planach Boga na Matkę Zbawiciela rodzaju ludzkiego.

Nie ma pewności, dlaczego na obchód tajemnicy Zwiastowania wybrano właśnie 25 marca. Najczęściej podaje się wyjaśnienie wiążące tę datę z dniem, w którym celebrujemy Narodzenie Pańskie – 25 grudnia, a zatem dniami, które dzieli dokładnie 9 miesięcy.

Boże, z Twojej woli w łonie Maryi Dziewicy odwieczne Słowo przyjęło ludzkie ciało; spraw, abyśmy wyznając, że nasz Odkupiciel jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, zasłużyli na udział w Jego boskiej naturze. 

Dzień Świętości Życia

W 1998 roku 293. Zebranie Plenarne Episkopatu Polski podjęło uchwałę, że 25 marca w Polsce będzie obchodzony Dzień Świętości Życia. Była to odpowiedź na słowa św.. Jana Pawła II, które zawarł w encyklice „Evangelium Vitae” (ogłoszonej 25 marca 1995): „proponuję (…) aby corocznie w każdym kraju obchodzono Dzień Życia (…)”

Tego dnia wierni biorą udział w modlitewnych spotkaniach w intencji obrony życia, podczas Mszy św. mogą się podjąć duchowej adopcji nienarodzonego dziecka.