Czterdzieści dni po swoim Zmartwychwstaniu Jezus na oczach Apostołów wzniósł się do nieba z Góry Oliwnej. Określenie „Wniebowstąpienie Pańskie” pochodzi z opisu św. Łukasza z Dziejów Apostolskich (Dz 1,9-11). Z tej góry, gdzie rozpoczęła się męka Chrystusa, wzięła początek także Jego chwała. Jezus polecił Apostołom, aby nie odchodzili z Jerozolimy, lecz by oczekiwali spełnienia obietnicy zesłania Ducha Świętego (Dz 1,4-5).

Uroczystość Wniebowstąpienia pierwotny Kościół łączył z Zesłaniem Ducha Świętego. Historia liturgii zna tę uroczystość dopiero od IV w.

Dni następujące po tej uroczystości przygotowują nas na przyjęcie Ducha Świętego. Czytania liturgiczne w tym czasie zawierają opis obietnicy zesłania, a w kościołach odprawiana jest Nowenna do Ducha Świętego.

W Polsce uroczystość Wniebowstąpienia – zgodnie z dekretem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów – od 2004 r. obchodzimy w VII Niedzielę Wielkanocną.

Wszechmogący Boże, wniebowstąpienie Twojego Syna jest wywyższeniem ludzkiej natury, spraw, abyśmy pełni świętej radości składali Tobie dziękczynienie i utwierdź naszą nadzieję, że my, członkowie Mistycznego Ciała Chrystusa, połączymy się z Nim w chwale.