Dzisiejszego dnia przed południem w całej diecezji sprawowana jest tylko jedna msza święta. W katedrze przewodniczy jej biskup miejsca, a odprawia razem z księżmi ze swojej diecezji. Nazwana jest mszą krzyżma gdyż uroczyście poświęca oleje liturgiczne dla całego Kościoła lokalnego. Olej krzyżma używany jest później podczas sakramentów bierzmowania, chrztu i kapłaństwa. Służy również do konsekracji poświęcanych kościołów i ołtarzy. Natomiast olej chorych – jak sama nazwa mówi – używany jest do sakramentu namaszczenia.
Msza Wieczerzy Pańskiej
Wieczorem we wszystkich kościołach parafialnych celebruje się wyjątkową mszę, która rozpoczyna Święte Triduum Paschalne. Wielki Czwartek nie jest dniem smutnym. Jest dniem wdzięczności. Za Eucharystię, za kapłaństwo, za możliwość udziału w tych Tajemnicach…
Wieczorna msza Wieczerzy Pańskiej jest pamiątką ostatniej wieczerzy, którą Jezus spożył ze swymi uczniami w przeddzień męki i śmierci. Właśnie tego wieczoru – „to jest dzisiaj’ – usłyszymy podczas liturgii – biorąc do rąk chleb i wino przemienił je w swoje Ciało i swoją Krew, czyniąc z nich pokarm i napój, który ma nam towarzyszyć do końca świata. Ustanawiając w ten sposób sakrament Eucharystii, polecił apostołom, by w przyszłości czynili to na Jego pamiątkę. Z sakramentem Ciała i Krwi Pańskiej Jezus związał w sposób nierozerwalny posługę kapłańską. Właśnie podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej, sprawowanej wieczorem w Wielki Czwartek, Kościół świętuje ustanowienie przez Jezusa tych dwóch sakramentów: Eucharystii i kapłaństwa. Radujemy się tego dnia z daru Mszy Świętej, ale jest to także święto dla każdego księdza – dlatego pod koniec mszy przedstawiciele parafii składają kapłanom życzenia.
Według czytanej w Wielki Czwartek Ewangelii św. Jana – Jezus zanim wspólnie z Apostołami zajął miejsce przy stole – „nalał wody do miednicy i zaczął umywać im nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany” (J 13,5). Przez tę czynność pokazał, że prawdziwa miłość nie polega na wielkich słownych deklaracjach, lecz codziennej prozaicznej służbie bliźniemu. „Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem.”
Po Wieczerzy Jezus razem z apostołami udał się do ogrodu Getsemani. Ewangelie opisują lęk, jaki Jezus przeżywał przed męką i śmiercią, a równocześnie poddanie się woli Ojca: „Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty” (Mt 26,39). Po modlitwie Jezus został wydany przez Judasza i aresztowany, a wszyscy apostołowie opuścili Go. W nocy w domu Kajfasza, najwyższego kapłana Wysoka Rada orzekła, że Jezus powinien być skazany na śmierć.
Na zakończenie uroczystości czeka nas jeszcze jeden obrzęd: przeniesienie Ciała Chrystusa do specjalnie przygotowanej kaplicy zwanej ciemnicą. Tam do późnych godzin wieczornych wierni uczniowie czuwać będą wraz z Jezusem wspominając jego samotną modlitwę w Ogrójcu, zdradzieckie pojmanie i pierwsze przesłuchania. Już wcześniej podczas mszy po odśpiewaniu hymnu Chwała na wysokości Bogu, milkną dzwony i dzwonki, organy. Dzwonki zastępuje się stukotem drewnianych kołatek. Tabernakulum jest opróżnione i otwarte, gaśnie wieczna lampka, a ołtarz, przy którym jeszcze przed chwilą sprawowano Najświętszą Ofiarę, stoi obnażony i pusty. Wchodzimy w czas Bożej męki…
