W Wielką Sobotę, nastaje wielka cisza, oczekiwanie oraz jest to czas próby naszej wiary.

Główny ołtarz w kościele pozostaje obnażony. Przez cały dzień trwa adoracja Chrystusa złożonego do grobu – jest to czas rozważania śmierci Jezusa oraz Jego zstąpienia do otchłani. To dzień, w którym zatopieni w modlitwie oczekujemy na zmartwychwstanie Pana.

Tajemnicę tego czuwania opisuje starożytny autor: „Wielka cisza spowiła ziemię; wielka na niej cisza i pustka. Cisza wielka, bo Król zasnął, ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele, a wzbudził tych, którzy spali od wieków…”.

Kościół powstrzymuje się zupełnie od sprawowania sakramentów. Nie ma tego dnia Mszy świętej. Komunii świętej można udzielać tylko umierającym.

W Wielką Sobotę błogosławi także się pokarmy na stół wielkanocny. Święcenie pokarmów świątecznych jest starym zwyczajem w Kościele. Spożywanie posiłku jest też czynnością świętą, dlatego modlimy się przed i po jedzeniu, a na największe święto Zmartwychwstania święcimy pokarmy.